Min ji te hez kir û ji ba
Ji baranan ji dengê mezrîban
Şevên sayî û siba
Ez û tu li bin dara tûyan
Gava tu dikenî ji min ra
Li çardeya heyvê her şevan

Gulîsorê gulîsorê
Te digot çi min digot erê
Xwelî li serê xwelî li serê
Te me guherî bi kêrê

Piştî fena ko te li min kir
Roj bi roj min li xwe zêde kir
Ew tîra ku te li dil da
Min kir têşî û pê rêsîn kir
Min ne şîn danî
Min ne gazin kir
Min daqurtand bi kulman agir

Gulîmarê gulîmarê
Tu bi tenê ma li bin wê darê
Dinya dewran e û bi dorê
Tu hat jibîrkirin bibore

Gulîsorê gulîsorê
Xwelî li serê xwelî li serê
Gulîmarê gulîmarê
Tu hat jibîrkirin bibore

Seni sevdim ve rüzgârdan,

Yağmurlardan, büyük gürültülerden,

Soğuk gecelerden ve sabahlardan

Sakındım seni, sakladım altına dut ağacının.

Sen benden kaçarken,

Her gece hilalin avlusunda,

Kırmızı gül, kırmızı gül,

Ne diyordun bana? “Evet” mi?

Toprak başında, toprak başında,

Beni hançerle değiştirdin.

Beni mahvettiğinden beri,

Günden güne kendimi tükettim.

Senin kalbime koyduğun o karanlık gölge,

Beni susuz ve yolunu kaybetmiş yaptı.

Ne solup gittim,

Ne de kendimi koruyabildim.

Ateşle yandım, küle döndüm.

Gül gibi solan, gül gibi solan,

Tek başına kaldın o ağacın altında.

Dünya döner ve döner,

Senin unutuluşuna da döner, affet.